Omschrijving
Saskia Bosman en Samuele Pitzalis verwelkomen je op alweer hun 11e week op Sardinië, dus reken op veel gebundelde kennis en multidimensionale begeleiding.

Thema? Iedereen heeft het al een tijd over ‘Atlantis voorbij de zuilen van Hercules´ en ´in de Atlantische Oceaan´, Akrotiri, Atlas, Doggerland, Bahama’s, van alles.
Intussen verschijnen onder de radar steeds meer aanwijzingen richting een nog niet overwogen kandidaat. Wellicht inderdaad dat Heilige Eiland ‘in de Grote Zee’ c.q. ‘het Mooie Westen in de Grote Zee’ waar de Sumerische kleitabletten en Egyptische oermythes van spreken: ‘daar waar de goden verbleven’ en de plek waar de ‘mooie mensen zijn ontstaan’.

En dat is toevallig raak, want mooie mensen komen hier op deze week bij elkaar. De gesprekken over de paradijselijke samenleving – en wat wij nou zouden willen en waar het hem in zit! – zijn nog veel mooier onderweg of aan tafel of bij mooie plekken dan… feitjes, analyse, gelijk hebben of krijgen.

Dus Atlantis als locatie zelf? Hoe spectaculair de aanwijzingen op Sardinië ook zijn, verrassend, toch ga je op deze week niet horen hoe het nou precies zit, maar we gaan met elkaar meedenken en praten en voelen, samen met open-minded mede-herontdekkinsgreizigster Saskia Bosman op reis door Sardinië.

Specifiek zoeken we plekken op die voorkomen in de verhalen van drie opmerkelijke schrijvers die nog niet in het Nederlands vertaald zijn, maar die dat wel verdienen. En… we lopen mee met een internationaal geïnterviewd man om zijn Reuzenbotten- en Atlantis-verhaal, die juist ook veel te vertellen en te tonen heeft over de plek waar ‘zij van boven’ dagelijks bij hem in de buurt de Verloren Stad bezoeken. Hij noemt het zelfs Atlantide en wijst ons zijn bewijzen.

Deze reis is niet om elkaar af te kraken of te weerleggen – ‘want zo zit het volgens mij’ – maar om open-minded liefhebbers bij elkaar te brengen die zeker al het nodige weten, maar die juist dan, met die ondergrond, nog open staan voor nieuwe associaties die kunnen ontstaan. Ook doordat we ook meditaties, afstemmingen op gevoel, intersubjectieve waarnemingen gaan doen, intuïtie, ingevingen, dat wat de plekken oproepen, souffleren. En misschien wel de Bron, die onze pogingen waardeert.

Sta je hiervoor open, voor deze insteek? Genietend van het gevoel dat je iets bijzonders op het spoor bent, wie weet pardoes ook een stukje dichter bij het Verloren Aardse Paradijs ook, ook al zo’n mythe. Zou er overlap kunnen zijn? Gaat het eigenlijk daarom? Reken maar dat we allen herontdekkingsreizigers hierin zijn, die oude en nieuwe puzzelstukjes gaan opperen en dichter bij elkaar schuiven.

Heerlijk etend, lekker slapend, ontdekkend, lévend, op niet toevallig de bakermat van de Blue Zone-filosofie, van die mensen die gezond zeer oud werden. Toevallig ook al zo’n detail uit het Atlantis-verhaal. En oh ja, die duizenden torens.

Het wordt me een week! Het kan zo medio juni al lekker warm zijn, maar ‘warm’ zijn wij ook figuurlijk: warm op een spoor.